-Dobrze... - zgodził się chłopak. Słońce oświetlało swymi promieniami okolicę, beztrosko wpadając przez okno kawiarni w której się znajdowali, i rozszczepiając się przez żaluzje...
- Mówiłaś, że grasz w zespole.. - zaczął, gdy już usiedli. - opowiedz mi o nim... Na jakiej pozycji się znajdujesz?

- gitara... - powiedział niemal z dumą w głosie. - A w jakim zespole grasz? Jaki typ muzyki? Coś lżejszego czy może coś z cięższych kawałków...? - gdy to mówił, w pewnym momencie pani przy ladzie spytała. - Coś podać?
- bierzemy coś...? - zapytał dziewczynę.

- Ciekawe, ciekawe... chciałbym kiedyś was usłyszeć. Nasz zespół to zupełnie odrębny gatunek "kei" zbliżony do visualu... A jednak nie do końca... Zaliczyłbym go momentami do kote kei, ale to też nie to... Jeśli człowiek chce tworzyć coś swojego, musi się starać, by nie podporządkowywali go do rzadnej szuflay... Nazwijmy go więc Rozekuro kei...

Chłopak uśmiechnął się na widok jej rumieńców. - Dzięki za zaproszenie... Wpadnę na wasz koncert... - mówiąc to spojrzał na zegarek. - Oj oj... późno już. Muszę iść... - powiedział, wstając od stolika, jendak pogrzebał trochę w kieszeni kurtki i wyciągnął karteczkę, i kredkę do oczu. Zaczął coś na niej pisać, podając ją dziewczynie. - To mój numer komórki... Jakbyś coś potrzebowała, zadzwon. Wkońcu jesteśmy z jednej branży... - puścił do niej oko, wychodząc z kawiarni i machając jej na "do widzenia"...

W umówionym miejscu zgodnie z jej oczekiwaniami stała dziewczyna, tupiąc nogą. - "Psiakrew... gdzie ona się podziewa...? a myśl;ałam, że to ja sie tu spóźniłam..."

- Dobra dobra... - powiedziała, przechylając głowę. - A kogo spotkałaś? Ojca świętego?

- zaraz... zaraz... powoli, nic z tego nie zrozumiałam... - powiedziała, podchodząc bliżej dziewczyny. - Kiedy macie najbliższy koncert? - spytała.