Wtem bawiąca się nieopodal grupka dzieci otoczyła Riromu, machając malutkimi rączkami. - Konik, konik, patrzcie! - krzyczeli przez siebie, głaskając czarnego rumaka.

Dzieci szybko rozbiegły się w popłochu, zanosząc się płaczem od słów Riromu.

"Jak zawsze o tej porze roku.." Odparł usmiechajac się:"Mogę?" Spytał poczym podszedł do huśtawki  i zaczął bujać dziewczynę:"..Jesteś stąd?"

"Ja takze mieszkam tu od zawsze...Wiesz..Jak byłem mały czesto tu przychodziłem i bawiłem się z taka dziewczynką, jak ty...hehe, a to zabawne.." Powiedział wciaż popychając huśtawkę, jednak nei za mocno, by nie nabrała zawrotnego tępa...

"Wiesz..ja zapamiętalem ja szczególnie...Była taka sympatyczna...Nawet kiedyś wzięliśmy ślub w piaskownicy! Ale...kiedyś nasze drogi się rozeszły..I nie wiem co z nia teraz...Moze to ty.." Nakuia zatrzymał huśtawkę i stanał na przeciw dziewczyny:"Masz takie piękne oczy..zupełnie jak ona.." Jego usta zblizyły sie od jej ust i delikatnie je musnęły...

"Tak...Z Nasturcji...Były tak czerwone i miękkie..Jak twoje usta..." Odparł poczym ponownie ją pocalował, pcozym nagle wyrwał sie z transu i sie odsunąl:"Przperaszam..Zagalopowałem się..P-pójdę już.."

Chlopak słuszac szloch odwrócił się i z przerażeniem spostrzegł zmartwioną dziewczynę:"N-nie płacz! Nie chciałemm.." Powiedział podbiegajac i mocno tuląc dziewczynę:"Myślałem, że to oc zrobiłem było..Naganne i chciałem..Zostawić cię w spokoju byś ty pierwsza mnei nei odesłała.." Jego głos był załamany, ledwo wyraźny..Nakuia był bardzo zmartwiony:"Nie płacz.."