Miejsce zabaw ludzkich dzieci...Jedyne miejsce rozrywki dla dzieci w tej wielkiej metropolii...

Riromu jechał teraz spokojnie przez pokaźnej wielkości plac zabaw:" Ludzie...Małe bezbronne istoty nie mogące sie nawet obronić..To takie smutne..."

Wtem bawiąca się nieopodal grupka dzieci otoczyła Riromu, machając malutkimi rączkami. - Konik, konik, patrzcie! - krzyczeli przez siebie, głaskając czarnego rumaka.

"On gryzie i ma wścieklizne..."Powiedział spokojnie Riromu zatrzymjąc się:"Potem wasze matki bedą za mną latać bym wypłacił im odszkodowanie...Więc lepiej dajcie spokój..." Riromu zsiadł z konia przywiązując go do pobliskiego drzewa:"Zostań tu a ja udam się w głąb miasta szukać poszlaków.." Powiedział do konia głaskając go po pysku i po chwili odchodząc...

Dzieci szybko rozbiegły się w popłochu, zanosząc się płaczem od słów Riromu.

Dziewczyna usiadła na huśtawce lekko się bujajac jednak nie odrywając wzroku od kolegi. "Dziękuję że mnie zaprosiłeś..." zaczęła niepewnie po czym dodała: Mamy śliczną pogodę prawda?

"Jak zawsze o tej porze roku.." Odparł usmiechajac się:"Mogę?" Spytał poczym podszedł do huśtawki  i zaczął bujać dziewczynę:"..Jesteś stąd?"

Tak... A ty? - zapytała dziewczyna po czym zaśmiała się - Wiesz co? Kiedy to robisz czuję się jak mała dziewczynka... Kiedy byłam mała przychodziłam tu z mamą niemal codziennie...

"Ja takze mieszkam tu od zawsze...Wiesz..Jak byłem mały czesto tu przychodziłem i bawiłem się z taka dziewczynką, jak ty...hehe, a to zabawne.." Powiedział wciaż popychając huśtawkę, jednak nei za mocno, by nie nabrała zawrotnego tępa...

Haha na prawdę? Może to ja? Kto wie bawiłam się z różnymi dziecmi...

"Wiesz..ja zapamiętalem ja szczególnie...Była taka sympatyczna...Nawet kiedyś wzięliśmy ślub w piaskownicy! Ale...kiedyś nasze drogi się rozeszły..I nie wiem co z nia teraz...Moze to ty.." Nakuia zatrzymał huśtawkę i stanał na przeciw dziewczyny:"Masz takie piękne oczy..zupełnie jak ona.." Jego usta zblizyły sie od jej ust i delikatnie je musnęły...

Dziewczyna zaczerwieniła się. "Ach brałam keidyś z kimś ślub... nasze koleżanki sypały jakieś płatki. Prawie jak na ślubie z prawdziwego zdarzenia..." dziewczyna stawała się coraz bardziej czerwona

"Tak...Z Nasturcji...Były tak czerwone i miękkie..Jak twoje usta..." Odparł poczym ponownie ją pocalował, pcozym nagle wyrwał sie z transu i sie odsunąl:"Przperaszam..Zagalopowałem się..P-pójdę już.."

N-nie nie idź... - powiedziała a jej oczy zalały się łzami "Głupia jestem... Straciłam go na zawsze..." pomyślała po czym zatrzymała huśtawkę i zaczeła wpatrywac się w trawę

Chlopak słuszac szloch odwrócił się i z przerażeniem spostrzegł zmartwioną dziewczynę:"N-nie płacz! Nie chciałemm.." Powiedział podbiegajac i mocno tuląc dziewczynę:"Myślałem, że to oc zrobiłem było..Naganne i chciałem..Zostawić cię w spokoju byś ty pierwsza mnei nei odesłała.." Jego głos był załamany, ledwo wyraźny..Nakuia był bardzo zmartwiony:"Nie płacz.."

Dziewczyna spojrzała na niego. Otarła łzy i lekko się uśmiechnęła: Dziękuję że zostałeś - powiedziała przytulając się do niego

Chłopak pelen ulgi uśmiechnął sie zyczliwie poczym powiedział:"Powiedz..Co o tym myślisz...?"

To było... Przyjemne... I takie... Jestem szczęśliwa - powiedziała ciągle się uśmiechając

"Szczęśliwa?" Powtórzył Nakuia:"Czy ktoś, kogo znasz tak niewiele mógł doprowadzić cie swoim pragnieniem do szcześcia?" Spytał patrzac jej w oczy i trzymając ją za rękę...