Ostatnie 20 minut lekcji zawsze ciągnęło się najbardziej...Nakuia Takauchi, uczeń 2 klasy szkoły średniej leżał już plackiem na swojej ławce ciężko dyszac od nadmiaru historycznej wiedzy, jak to zwykle bywało na ostatniej godzinie, która była dużo gorsza i bardziej nieznośna gdy nazywała się 'historia'...:"Rany..Ile jeszcze musze tu siedzieć i sluchać brzeczenia tej baby..." Nakuia byl wyraźnie znudzony i rozdrażniony całą sytuacją, szczególnie że za oknem świeciło piękne slońce:"Chcę na trawę! Chcę sie wyrwać! Zaraz zwariuję...Nawet psychiatryk byłby lepszy niż ta nudna historia.." Nakuia obrócił się na bok przymykając oczy...

Nakuia podniusł powoli glowę zwracajac wzrok w stronę dziewczyny:"Co to za jedna? czyżby jakaś pierwszoklasistka?" Pomyślał mrużąc oczy...

D-Dobrze... - powiedziała lekko zmieszana po czym odwróciła się na pięcie i wyszła z klasy. Biegła przez korytarz do pracowni biologicznej. Podeszła do biurka i położyła dziennik. W tym momencie rozległ się dzwonek. Wzięła torbę i wyszła z klasy wpadając wprost na chłopaka którego widziała w pracowni historycznej"Ach... Prze-praszam" wydukała po czym wbiła wzrok w ziemię

Na historię... - zaczęła -  Ty chyba nie lubisz historii... z tego co widziałam niemal zasypiałeś... - powiedziała nadal się czerwieniąc, tym razem jednak zdobyła się na odwagę by na niego spojrzec...

Nakuia odsunął sie nieco przestraszony nagłym hamowaniem nieznajomego poczym powiedział:"Rozumiem..Nic isę nie stało...A co do historii" Teraz zwrócił sie do stojacej obok dziewczyny:"Nie cierpię jej! Zawsze na niej zasypiam.."

"Też kocham historię!" Wtracił się chłopak lekko czerwieniąc..:"Jestem Samiru! A wy?"

- Jestem Rikki - powiedziała lekko sie uśmiechając trochę żałowała że nie chodzą razem do klasy. Przynajmniej miala by kogoś kto by ją rozumiał -  co do pracowni biologicznej... znajduje się tuż za rogiem po prawej stronie - dodała tym razem jej uśmiech był bardziej wyraźny. "Ciekawe gdzie on poszedł" - pomyślała. - Dobrze będę już szła... Do zobaczenia Samiru! - powiedziała po czym wzrokiem poszukała poprzedniego towarzysza rozmów "O tam jest!" powiedziała jakby do siebie i pobiegła na koniec korytarza... "Co za szczęście że pracownia historyczna znajduje się tutaj... Może nie zorientuje się że przyszłam tu za nim..." pomyślała