Podziemne krypty są siedzibą zbuntowanych wampirów oraz więzieniem dla ich ofiar...

Destiny siedziała na ziemi w zamyśleniu oglądając pamiątkę po swym ojcu złotą chińską monete. Z zamyślenia jednak wyrwały ją czyjeś kroki "Czyżby ktoś się tu zbliżał?" pomyślała

"Witaj..."Poweidział niski męski glos..:"Czem utak tutaj siedzisz w zamyśleniu?" Byl to wysoki mężczyzna o dlugich białych jak śnieg włosach i zielonych oczach...Na imię miał Keiro i był jednym ze strażników krypty...

Ach to ty Keiro! - powiedziała dziewczyna ujrzawszy jednego ze swych znajomych - Siedzę w zamyśleniu bo nie mam co robic dlatego myślę -  powiedziała "Ach co za nielogiczna wypowiedź" pomyślała

"Rozumiem..A nad czym myślisz?" Spytał Keiro podchodząc bliżej dziewczyny i siadajac obok niej:" Mogę tu chwile z tobą posiedzieć?"

Jasne! - powiedziała uśmiechając się po czym ograrnęła kosmyk włosów który wylądował na jej twarzy...

"Dziękuję.." Odpowiedział Keiro poczym zwrócił sie do dziewczyny:"A więc co tak zaprząta twoje myśli?"

Ach... Myślę czemu to takie niesprawiedliwe! Czemu akurat on musiał zginąc w tych zamieszkach a nie jakiś pieprzony konserwatysta?! - zapytała nie odrywając wzroku od monety...

"Tak czasem jest..." Odparł mężczyzna spuszczając glowę i teraz uważnie obserwując swoje splecione na kolanach dlonie:" ..Ktoś odchodzi bo tak chciał los...Nic na to nie poradzimy..."

Ach masz rację Keiro... Jednak to takie trudne... Minęło tyle lat  a ja wciąż nie umiem się z tym pogodzic... ale nie mówmy o mnie... Jak się miewasz? Chyba nie najlepiej.... - powiedziała a w jej głosie dało słyszec się troskę

"Och nie.." Odpowiedzial zmieszany Keiro:" Mam sie wporzadku, ale martwi mnie twoje samopoczucie...Mogę jakos pomóc?"

Nie musisz się martwic zaraz mi przejdzie - powiedziała lekko się uśmiechając - Może mały spacer? - zapytała

Keiro spojrzał głęboko w oczy swojej towarzyszce:"A mozę najpierw maly buziak?" Poczym delikatnie musnął jej usta i natychmiast sie odsunął udając iż cała sytuacja nei miała miejsca:" A dokad chcesz iść?"

Dziewczyna lekko się zmieszała. - Przed siebie - powiedziała z uśmiechem po czym delikatnie musnęła ustami jego policzek. Po  całym zajściu chwyciła go za rękę i krzyknęła: Idziemy!!!

Keiro uśmiechnął sie wstając i podożąjąc za dziewczyną...Kierowali się teraz na dziedziniec zamkowy potężnego Akumu no Pabirion...