Najwyższe wzniesienie w górach...Z tąd widać cały kontynent...

Wokoło wiał zimny wiatr...Nic nei było widać gdyż gęste chmury niczym puch okalaly szczyt na ktorym stała wysoka postać siedząca na potężnym czarnym koniu...:"Tak was tu dużo moje ptaszki...Od czego by tu zacząć..." Mężczyzna był ubrany na biało a na wietrze powiewały jego dlugie czarne wlosy...Na rękach miał czarne rękawice a u jego boku widniala długa, śmiercionościa katana...Koń jeźdźcy wyposażony był w żelazne ostrogi przypominające pazur lwa a na jego czole widniał żelazny róg...:"...Moja srebrna katana z radością się z wami rozprawi...Gdybyście tylko nie były takie sprytne i nei pochowały sie do gniazdek..." Koń jeźdźcy zarżał głośno i przeraźliwie:" Spokojnie mój mały.." Powiedział jeździec głaszcząc zwierze:" Już niedługo nadejdzie godzina zemsty.."

Wiatr zaczął wiać z niesamowitą siłą, zdawało się, że z minuty na mniutę wieje coraz silniej. Pierwsze krople deszczu uderzyły o ziemię. Chmury rozciągające się na horyzoncie wyglądały złowróżbnie.

Riromu popatrzył w niebo:" Będzie burza...Trzeba ruszyć do Karady. Chcę wiedzieć czy tam wiedzą coś na temat wampirów..Jesli ludzie nei mają o nich pojęcia będzie mi łatwiej..." Mężczyzna szarpnął wodze, a koń uprzednio stajac dęba popędził teraz w dół Szczytu kierując sie wprost do Karady...

Ufff... Można wkońcu odpocząc po długiej wędrówce... - powiedziała do siebie Tenshi. W pewnym momencie zupełnie nie kontrolowanie jej oczy zamknęły się i zapadła w głęboki sen... Jednak coś lub ktoś wyrwało ją ze snu bo Tenshi sama do końca co to takiego ponieważ nic wkół siebie nie widziała...

Nad górami Kaina przeleciał helikopter budzac ja ze znu..

Pieprzony helikopter! - pomyślała patrząc w niebo które było już niemal czarne... - Eh robi się tu nieprzyjemnie pomyslała - Hmmm może warto udac się do Karady? pomyślała

" W Karadzie nie zaznasz spokoju..." Odezwał sie nagle głos dochodzący gdzieś zza jej pleców..Stał tam wysoki, długowłosy wampir, który patrzył na nią teraz w skupieniu...

Ach... Tak sądzisz? - zapytała nieznajomego - Byc może... Ale nie mam dokąd iśc... powiedziała spuszczając głowę jednak nadal patrzyła na nieznajomego...

"Życie jest tułaczką..Lecz trzeba wiedzieć gdzie zatrzymać swoje krok iby nei wpaść w sidła.." Jego glos był ciepły i przyjemny...

"Czy... Czy on chce mi pomóc?" - pomyślała, w jednej chwili nabrała pewności siebie i powiedziała: Na imię mi Tenshi a tobie?

"Negreth..." Odpowiedzial chłopak kłaniajac się nisko:"Co robisz tak daleko poza światem?  Mówią, że góry Kaina są jego koncem..."

Miło mi - powiedziała szeroko się uśmiechając - Heh... Doprawdy tak mówią? Nie miałam pojęcia! - powiedziała jakoś dziwnie ufała temu mężczyźnie... - Ach cóż może robic ktoś taki jak ja? Ktoś kto jest wiecznie odrzucony przez społeczeństwo? - zapytała

"Nikt cię nie odrzucił...Zagubiłaś sie tylko...A aby szukać swojego miejsca musisz sie odnaleść.." Chłopak ukłonił się teraz i zapytał:"Mogę podejść blizej?"

Oczywiście - powiedziała a jej oczy się śmiały "Czyżbym znalazła przyajciela?" pomyślała

chłopak podszedł bliżej poczym spojrzał jej w oczy:"Dziękuję...Tak lepiej mi się z tobą rozmawia...Jaki jest twój cel skoro tu jesteś?"

Mój cel? Cóż ciągle szukam swojego miejsca na ziemi... - powiedziała cicho - A ty? Co tutaj robisz?

Chlopak zaśmiał się cicho:"Pracuję.."

Pracujesz? W takim miejscu? - zapytała lekko zdziwiona

"Owszem" Odparł z lekkim zdziwieniem:" Nieopodal stąd mieści sie nasza siedziba..Nigdy o nas nei slyszałaś?"

Heh... zależy kim jesteś... Może słyszałam... Wiesz... tak na prawdę... Nie wiele wiem o świecie... Nie mam nikogo kto mógł by pomóc mi go poznac... - powiedziała patrząc na Negretha

Negreth usmiechnąl się serdecznie:" Jestem strażnikiem...Poprostu.."

Ach tak słyszałam o was! Pilnujecie porządku między światem wampirów i ludzi... Czyż tak?

"Dokładnie tak..." Powiedział wampir kłaniając się nisko:"Do usług! Jeśli byś czegos potrzebowała..." Jego uśmiech był pogodny a oczy niewiarygodnie błyszczące...

Dz-Dziekuję - powiedziała również się uśmiechając - Jesteś bardzo miły - dodała szerzej się uśmiechając

"Nie mam najmniejszych powodów by okazywać w stosunku do ciebie niecheć.." Oznajmił chłopak poczym uśmiechnąl się...

Wiesz... Jesteś pierwszą osobą która ze mną rozmawia w ten sposób. Zawsze albo o coś pytali albo byli opryskliwi... - powiedziała wciąż się uśmiechając - nikt nie wdawał się ze mną w dłuższą rozmowę... Wszyscy tacy jesteście? W sensie... że członkowie waszego klanu oczywiście