Inaczej zwanej Rzeką Księżyca...Legenda głosi, że jeśl inapijesz się wody z tej rzeki nabedziesz cech zwierzecych...Nie wiadomo jednak czy to prawda...

W cieniu drzewa siedziała postac. Miała czerwone włosy z czarną grzywką, była niemal cała ubrana na czarno... U jej nóg spoczywały skrzypce... piękne i lśniące. Jedyny towarzysz Runy... "Tu jest pięknie... tak cicho... Za cicho..." pomyślał Runa po czym wyciągnął z futerału skrzypce i cichutko zaczął grac potem w mairę głośniej i głośniej, nie wiedział że ktoś go obserwuje...

Nagle dało się slyszeć cichy szelest zza krzaków...

Runa na chwilę przerwał grę i spojrzał w kierunku krzaków "Któż u licha może się tam czaic?" zapytał sam siebie

Szelest nagle ucichł by znów sie ponowić...

Co jest do... Kim jesteś? - zapytał zniecierpliwiony Runa

Nikt jednak sie nei odezwał..Słychać było jedynie ciężk ioddech kogoś kto prawdopodobnie bardzo cierpiał...

Runa zbliżył się do krzaków i zapytał: Czy... Czy mogę w czymś pomóc?

"Jesli potrafisz przyblizyć moją smierć to owszem.." Odparł ktoś niskim, męskim glosem...

Runa podszedł do krzaków i rozchylił je mówiąc: Myślę żebym potrafił... Jednak nie lepiej by było gdybym panu pomógł?

Na ziemi lezał chlopak, w wieku ok 19 lat był cały zakrwawiony i poobdzierany..Miał on czarne włsy i zielone oczy, ktore teraz patrzyły na nieznajomego...:"..Ale w czym? Mnie już nie da się uratować.."

A może jednak...-powiedział Runa. Chłopak nie wyglądał na wampira... i raczej nie był bo jego stan musiał by świadczyc o tym iż w pobliżu jest pogromca... a gdyby tak było i Runa stracił by życie - Kto ci to zrobił? I skąd się tu wziąłeś? Nie słyszałem cię wcześniej... - Czy to możliwe żeby to działo się w mojej obecności a ja nic nie zauważyłem? - pomyślał przerażony

"Leże tu od wczoraj chyba..Dopiero teraz odzyskałem przytomność...Wybacz..' Powiedział chłopak przymykajac oczy poczym zaciskajac je w bólu i ponownie otwierajac:" Przegrałem...W walce.." Odpowiedział cichym głosem

Może to ci pomoże... - powiedział Runa biorąc do ręki smyczek i przecinając nim nadgarstek, po ręce spłynęła mu stróżka krwii - Pij - powiedział

"Krew?" Spytał chłopak z niedowierzaniem:" Dziękuję...Ratujesz mi życie" Powiedział poczym musnął wargami jej nadgarstek spijając krew...

Nie ma za co... Jest tylko jedno pytanie: jak długo ze mną wytrzymasz? Do tej pory prawdopodobnie jesteśmy na siebie skazani - powiedział Runa lekko się uśmiechając

"Nie martw się..Jak tylko będe w stanie iść o własnych nogach opuszczę cię..Dziękuję ci kimkolwiek jesteś.." Powiedział poczym uśmiechnął się.

Ach... Zostań jeśli chcesz... Będzie mi miło... Będę miał z kim porozmawiac... Dotychczas tylko skrzypce mi towarzyszyły... Mogę coś jeszcze dla ciebie zrobic? - zapytał z wyraźną troską w głosie

"Tak..Zdradź mi swoje imię.." Poprosił wampir uśmeichajac sie lekko...

Mam na imię Runa, a ty? - zapytał lekko się uśmiechając - Mam nadzieję że już lepiej się czujesz - dodał po chwili

"Ja jestem Atario" Odparł chłopak poczym odwzajemnił uśmiech podnosząc się i siadając:" Tak..o wiele lepiej..." Nagle wokoł niego pojawiło sie jasne swiatło...Tak jasne, że na chwile oślepiło Runę, a gdy zgasło jego nowy znajomy, Atario otrzasał się właśnie z ziemi ukazując oczom Runy potężne czarne skrzydła i włochate uszy..:"Wybacz..Przemiana nei trwa za długo...Nie mogłem już wytrzymać bez moich cech naturalnych..." Powiedział zawstydzony...

ach... nic się nie stało... - powiedział Runa lekko zdziwiony  - Kim on u licha jest? - pomyślał

Chłopak zauwazył dziwny wzrok swojego znajomego:"Pewnei uważasz że jestem potworem.." Powiedział ze smutkiem i goryczą:" ..W istocie..moja matka też tak uważała..."

Nie wcale tak nie uważam... po prostu... Jeszcze nie spotkałem nikogo takiego jak ty... - powiedział nieco zmieszany

"Nic dziwnego.." Odparł Atario uśmiechając się:" Jestem eksperymentem..."

Eksperymentem? To smutne - powiedział Runa patrząc na przyajciela

"Dla mnie dość zwyczajne..To tak jak ty byś powiedziała 'jestem czlowiekiem, bo nim się urodziłam' Tak i ja mogę tak powiedzieć bez żalu...Że jestem tym kim jestem" Odpowiedział chlopak patrzac na nią.

Ach.. tak to zrozumiałe... - powiedział Runa "Czyżby się zorientował? Nie to na pewno tylko przejęzyczenie... zresztą nie ważne"

"Coś się stało...?" Spytał po chwili chłopak patrzac z troską na dziewczynę...

Nie tak tylko myślę... Jak się zorientowałeś że... Zresztą to nieistotne... - powiedział Runa - Widzę żeczujesz się już lepiej - dodał pospiesznie by zmienic temat

"Że..?" Ciągnal dalej Atario patrzac jej w oczy:" Że co wiedziałem? O nic cię nie podejrzewam..i nie musisz się mnie bać...Wiem co to strach przed kimś..Inni raczej schodza m iz drogi..."

Nie to nie tak że się ciebie boję... Po prostu... Wychodzi na to że znasz mój sekret... - Runa uśmiechnął się do towarzysza

"Jaki? Że jesteś kobietą? Bo na mężczyznę mi nei wygladasz..To znaczy..Nie pachniesz.." Odparł po chwili lekko zmieszany...

Ach... Więc... Poznajesz płec po zapachu? - zapytała lekko zmieszana

"Tak..." Chlopak zaczerwienił się poczym dodał:" Ja mam zwierzece instynkty a u nich to własnei w ten sposób działa..."

Nie miałam pojęcia... Wiesz moze to zabrzmi głupio... Ale podobają mi się twoje skrzydła - powiedziała z uśmiechem