Miejsce szczególnego kultu kalnu Toreador. To tutaj maluje się najpięknijszy widok na całym kontynencie..Jezioro na tle gór wyglada cudownie przy zachodzie slońca...

Droga zdawała isę ciągnąć w nieskończoność... Opady deszczu, uciążliwe promienie słońca, zimno i ciepło na przemian, wreszcie się skończyło... O tu. Nad jeziorem uta...
- Prawda, że piękne...? - zapytał, zwracając się do dziewczyny. - Jeśli będę mieć kiedyś żonę, chciałbym założyć osadę właśnie tutaj... Kiedyś trzeba się ustatkować... Żyć jak wszyscy inni...

Z oddali słychać było pieśń:
*"...na niebie szukać tej ostatniej
jeszcze tlącej gwiazdy
prawdziwej
jedynej miłości
której zmysłowe szepty wyznań
z oddali muzyka skrzypiec unosi..."

*nocą srebrzystą

Rzeczywiście pięknie... - powiedziała bo czym z wyczerpania odpadła na trawę - Mogła bym tu zostac na zawsze... - powiedziała rozmarzona

- Widzisz, że podróże uzależniają... - powiedział siadając obok niej. - dla nich żyję, posiadanie stałego miejsca mnie przygnębia... to tak jak odsuwanie możliwości, choć są na wyciągnięcie ręki...

Na prawdę? Pomyśl przecież fajnie jest miec miejsce do którego można wrócic... Jak to mówią wszędzie dobrze ale w domu najlepiej... Jakbyś kiedyś chciał mogę ci wynając jakieś nieduże mieszkanie w Gin - powiedziała lekko się uśmiechając

- Dzięki za chęci... Założę swój dom, kiedy będę mieć żonę... - powiedział patrząc w niebo. - Po co wracać do pustego mieszkania...? Nie ma w tym żadnego celu...

Tak... Właściwie masz rację... Musi byc smutno mieszkac samemu... Mam nadzieję że Kyoko nie zabawia się za bardzo... Wiesz to młoda ludzka dziewczyna... Im tylko zabawy w głowie... Na szczęście nie ma znajomych wśród ludzi a wampiry z mojej okolicy wiedzą że mają ją szanowac... To dobra dziewczyna. Na prawdę - powiedziała patrząc mu w oczy

- Wierzę ci. - powiedział. - Czasem bardziej kocham ludzi niż wampiry...

Hihi dlaczego? Odczuwasz z ich strony mniejsze zagrożenie? - zapytała

- Nie o to chodzi... Wampiry są wyniosłymi istotami. Pragną władzy, okaleczają innych... Jak można nazwać ich dobrem...? Ludzie są naszymi baranami, które spożyjemy... To chyba współczucie, lecz i miłość... Oni są piękni! Nie mają tak groteskowych twarzy jak my, ich ruchy są płynne i lekkie, naturalne... Ich uśmiech jest szczery, słowa nie są kłamstwem...

Ach więc o tym mówisz... Czyżbyś wątpił w szczerośc mojego uśmiechu? - zapytała uśmiechając się nieco szerzej

- Nie... - powiedział, nagle wydając się strasznie poważny. - Ty wydajesz się być wporządku, jednak wampiry z klanu Ciernia... Sama wiesz jakie są... Dlatego ich nienawidzę...

Nagle ktoś pojawił się w oddali...Pod pacha miał sztalugę, a na głowie stylowy beret:"Dzień Dobry! Piękny mamy dzień, nieprawdaż?" powiedział kłaniając sie nisko w stronę dwójki nieznajomych:"Moja muza powinna zaraz tutaj być..A państwo? Także podziwiacie widoki?"

W tym momencie u jego poku pojawiła się czarno włosa dziewczyna zauważywszy nieznajomych powiedziała: Witam! Jak się państwo mają? - zapytała grzecznie po czym zwróciła się do ukochanego - To miejsce jest idealne prawda kochanie?

"Och tak..Jest bajeczne..." odparł artysta jakby w zamyśleniu zdając się wymazać z pamięci stojacych nieopodal ludzi...

Nie mówiłam że tu jest pięknie? A tak poza tym drogi towarzyszu co miało oznaczac 'ach te dziewczyny'? Czyżby było z nami coś nie tak? - zapytała żartobliwie

- Coś się tu tłoczno zrobiło... - powiedział obserwując nowo przybyłych - Tylko nie "pan", wystarczy Key... - dodał, krzywiąc się w grymasie. - Skąd przybywacie...? - zapytał po chwili, zerkając na przemian na dziewczynę i chłopaka.

Chłopak spojrzał na przybysza  i zignorowal pytanie ukochanej:"Z Miasta Artystów! Czyż nie widać?" Mówiąc to obkręcił się w koło prezentując swój barwny strój...

"Ach..." westchnęła ciężko..."Kochany jak mogłeś to zrobic?!" zapytała lekko poddenerwowana

-Ah tak... macie piękne stroje... - wymamrotał, patrząc z podziwem na materiały...

"Kochanie, nei irytuj się.." Odparł troskliwie do ukochanej poczy zwrócił sie do nieznajomego:"Tak..te stroje sprowadzone zostały aż z Francji! Drogo nas kosztowały, ale warto było...Czasem trzeba uzewnętrznić swą piękną duszę.." Odparł poczym spojrzał na tafle jeziora:"To jezioro jest prawie tak pięne jak moj strój.."